ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΟΣ

Ολίγα μέρη είναι σαν την Αγιάσο. Πήλιο, Κέρκυρα, Αγιάσος, Βοδενά είναι οι τέσσερις πόλοι της Ελλάδος, υπό άποψιν καλλονής τοπίων

agiassos_19310426-tourismos-agiasos

ΑΓΙΑΣΣΟΣ, 26-04-1931

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-Η ΛΕΣΒΟΣ

Άριστην εμφάνισιν και εξαιρετικήν εντύπωσιν δια τον πλούτον των εκθεμάτων και την ποικιλίαν προκαλεί αναμφιβόλως το τμήμα της Λέσβου

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 22-09-1936

Η ΛΕΣΒΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 16-09-1936

Η «ΛΙΜΝΟΣ», ΖΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣΟΥ. Ακούσματα του Λιμνιώτη Περικλή Χτενέλη…

Απ’ ό,τι έχω ακούσει, από εκεί όπου βρίσκεται το εκκλησάκι της Λίμνου η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, πέρασε ένας Τούρκος, που τον έλεγαν Κουλαξιζ’, κοίταξε τη γύρω περιοχή και του άρεσε. Έτσι την έκανε δική του. Εδώ δημιούργησε ένα τσιφλίκι, μ’ έναν πύργο, με στάβλους για τα ζώα και με αποθήκες. Έφερε μάλιστα και νερό από τις «Πέντε βρύσες» και έκανε δυο δεξαμενές. Καλλιεργούσε από την πλευρά του Πολιχνίτου ένα τμήμα της Λίμνου, που λεγόταν Κούγδα και Ξερόκαμπος. Όταν αυτός πέθανε, το τμήμα της Λίμνου έμεινε πάλι στην εκκλησία της Παναγίας, από την οποία το είχε πάρει.

 

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή η Λίμνος δόθηκε ως κλήρος σε πολεμιστές και σε άλλους ακτήμονες. Ήταν περίπου 1.400 στρέμματα. Τη διαδικασία την ξεκίνησε ο Ευστράτιος Καπάτος ως πρόεδρος των συνεταίρων. Στην πρώτη φάση πήραν ένα ερπυστριοφόρο βενζινάροτρο-τρακτέρ, ρωσικής κατασκευής. Τότε άρχισε η εκχέρσωση. Στη συνέχεια έγινε ένα κεντρικό χαντάκι, έτσι ώστε να μη λιμνάζουν τα νερά, και όπου αλλού χρειάζονταν έγιναν χαντάκια, όπως και το στόμιο, για την εξαγωγή του νερού.

 

Η Λίμνος μοιράστηκε ως εξής: Δόθηκαν στον κάθε κληρούχο 9 περίπου στρέμματα στον Ξερόκαμπο και 4 στην Κούγδα. Επίσης τους δόθηκε περίπου 1 στρέμμα κάτω από το τσιφλίκι, επειδή αυτό είχε νερό, για να κάνει ο καθένας το περιβόλι του. Στη συνέχεια τούς έδωσαν περίπου από 20 στρέμματα, που λέγονταν γκιόλια. Εκεί ήταν η μεγάλη δουλειά, γιατί όλα τα βούρλα, οι δάφνες και τα άλλα, που είχε βγάλει το βενζινάροτρο, έπρεπε να τεμαχιστούν και να εξαφανιστούν, για να μπορέσει η γη να γίνει καλλιεργήσιμη.

 

Οι κληρούχοι, αλλά και πολλοί άλλοι Αγιασώτες, όταν έγινε η Κατοχή των Γερμανών, μπόρεσαν να ζήσουν τις οικογένειές τους με τα γεννήματα της εύφορης Λίμνου…

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΠΡ. ΧΤΕΝΕΛΗΣ
περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 118/2000