ΕΞΕΛΙΞΙΣ, 23-09-1940
ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ
Οι λαογραφικές – οι γενικότερες και όχι μόνον τα τραγούδια – εργασίες και μελέτες έχουν πάρει σημαντική έκταση τα τελευταία χρόνια σε άλλες περιφέρειες της χώρας μας
Αναγνωστήριο του λεσβιακού εντύπου και φωτογραφικού φακού
Οι λαογραφικές – οι γενικότερες και όχι μόνον τα τραγούδια – εργασίες και μελέτες έχουν πάρει σημαντική έκταση τα τελευταία χρόνια σε άλλες περιφέρειες της χώρας μας
ΕΞΕΛΙΞΙΣ, 23-09-1940
Αξιόλογα φωτογραφεία λειτούργησαν στο νησί μας από τα τέλη του περασμένου αιώνα ως τις μέρες μας. Φωτογράφοι καλλιτέχνες, με μέσα ελλιπή ή εξελιγμένα, δέσμευσαν από το ξέμακρο και το κοντινό παρελθόν γεγονότα, μαγευτικά τοπία, στιγμές της καθημερινής ζωής, γραφικούς τύπους, ψυχικές καταστάσεις… Μερικοί από δαύτους ήταν και ζωγράφοι και μπορούσαν με την τέχνη του χρωστήρα τους να επεμβαίνουν, αν το ήθελε ο πελάτης, στο έργο του φακού και της φωτογραφικής πλάκας, προπαντός στις μεγεθύνσεις.
Πολλοί οι Λέσβιοι φωτογράφοι, επαγγελματίες και ερασιτέχνες. Δύσκολο να τους καταγράψει κανείς και να αξιολογήσει την προσφορά τους. Ενδεικτικά μόνο σημειώνω από τους παλαιούς τον Ιωάννη Χατζηδανιήλ, τον Τσεχοσλοβάκο Fritz J. Mraz, τους Αγιασώτες Σίμο Χουτζαίο (1873-1967)¹ και Στρατή Χριστοφαρή (Καμπά), τον Ασωματιανό Παναγιώτη Πολυχρόνη² και τον Αγιαπαρασκευώτη Γεώργιο Βουγιούκα (G. Boucas) (1870-1941), που έδρασε στη Σμύρνη, στο Λονδίνο και στην Αθήνα…
Δε χορταίνεις να βλέπεις τις φωτογραφίες τους. Είναι γλυκά θυμητάρια, που κεντρίζουν το νου, που δονούν τις χορδές της καρδιάς, που κρικελώνουν με το παρελθόν… Όλα μαρτυρούν ευαισθησία και μεράκι, ακόμα και οι φίρμες των εργαστηρίων στο χαρτόνι των φωτογραφιών. Δεν είναι μόνο πιστοποιητικά πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά και μέτρο καλαισθησίας. Σήμερα αυτά από τους περισσότερους θεωρούνται πολυτέλεια. Η φωτογραφία συνήθως παράγεται μαζικά με μέσα προηγμένης τεχνολογίας. Διατηρεί και αυτή, όπως και τόσα άλλα προϊόντα, την ανωνυμία της…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 75/1993
Ύστιρα απί μιαν ηθουγραφία τ’ Μηνά, που έπιξι του Αναγνουστήριου σν Αγιά Παραστσιβγή, κάτσαν ούλ’
γοι ιρασιτέχνις σ’ ένα καφινέ τσι κάναντουν τραπέζ’. Πα σ’ διασκέδασ’ λέγ’ πρόιδρους τς Αγιάς Παραστσιβγής.
–Τώρα του Μηνά, που πήρι Αγιαπαραστσιβγιώτ’σσα, τουν δικιούμαστι τσι μεις. Γιου μσος είνι θκος μας.
Μηνάς δε χάν’ τσιρό τσι λέγ’.
–Ναι, πρόιδρι, αλλά απί τ’ μέσ’ τσι κάτου…
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΚΟΥΤΣΚΟΥΔΗΣ
περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 62/1991
ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 06-10-1934