Γη μέρα είνι χ’μουνιάτ’σα τσι δε δ’λέβγιτι. Σ’μαζουμέν’ ένα γύρου στ’ σόμπα, κουβιντιάζιν γοι ιν’κουτσυροί μες στ’ Καλφαγιάνν’ του καφινέ. 10 γη ώρα του προυί. Να τσι προυβαίν’ απ’ τ’ αντ’γών’ Νέστουρας τ’ Αρβαν’τέλ’.
–Άμα ν’ έμπ’ μέσα, να μην τουν μ’λήξ’ κανές, α δούμι τί θα πει, πιτά ένας.
Μουνουγνουμίζιν ούλ’ ντουν τσι παρατίζιν τν άφλουγή μουνουμιάς. Ανοίγ’ τ’ πόρτα τ’ καφινιδιού Νέστουρ’ς τσι θαρρείς πς εινι νικρουταφείου καφινές. Φύλλου ξιρό δεν κ’νιέτι.
–Καλ’μέρα, λέγ’ Νέστουρ’ς.
Άθριπους δε βγάζ’ άχιν’.
–Καλ’μέρα είπα, ξουνουλέγ’ Νέστουρ’ς.
Κανές δεν ανιμίζιτι. Ούλ’ βαστγιόντι μη γιλάσιν. Δε βάσταξι πλια Νέστουρ’ς. Κάτι πά σι μια καρέγλα τσι μουνουλουγεί:
–Ε, Νέστουρα, μπιζέρ’σις να τά’ βρ’ς τα γρούνια χουρτασμένα!!!
ΣΦΙΧΤΣ
περοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 02/1981