Δεν είνι πουλύς τσιρός που γη τρουχαία πιάσι του Χαραλάμπ’ του Δούκαρου, που πάγινι στ’ Βρισά μι του σαραβαλέλι ντ, ένα αγρουτικό όπελ, μουντέλου τ’ 55. Τ’ γυρέψαν τν άδεια, του τρίγουνου, τν ασφάλεια, τό’ να, τ’ άλλου. Στου τέλους γυρέψασί ντ τσι του φαρμακείου, πό’ν του είχι. Αραθύμ’σι κουμματέλ(ι) Χαραλάπ’ς, δένι βάσταξι τσ’ είπι:
– Σα πουλλά έ γυρεύγιτι! Έδιου κουτζάμ’ Αγιάσου τσι δεν έχ(ι) φαρμακείου, τσι θα ν’ έχ(ι) του σαραβαλέλ(ι)!
ΓΙΑΝΝ’Σ ΑΠΙΣΩΤ’Σ
περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 05/1981
Can you be more specific about the content of your article? After reading it, I still have some doubts. Hope you can help me.