Πριν απί λίγου τσιρό ανταμώσαν δυο ηλικιουμέν’ Αγιασώτις. Γιου ένας φόργι πένθους στου χέριντ τσι ήνταν καταστιναχουριμένους, γιατί είχι χάσ’ τη γ’ναίκαντ. Γιου άλλους, που εν του’ χι μάθ’, ρώτ’σι μι απουρία.
– Γιατί φουρείς πένθους;
– Πέθανι γη γ’ναίκα μ’ τσι μ’ αφήτσι μουναχόν.
– Ε, Θιος σχουρέσ’ σνα. Υπάρχιν τσι χειρότιρα…
– Τι χειρότιρου υπάρχ’, ε Στρατήγ’, απ’ του να χηρέψς;
– Ε, να, χειρότιρου θαν ήνταν νάνι πέθινις συ!
ΕΡΜΟΛΑΟΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 74/1993