Ετικέτα: ΚΟΡΥΤΣΑ

19-Ημερολόγιο του δεκανέα αυτοκινήτων Αναστασέλλη Ευστρ.

Κοιμούμαστε 2 Αθηναίοι, ο Καλαματιανός λοχίας και ο Τάσος Κεφαλάς σ’ ένα μεγάλο σπίτι Αλβανικό, σαν χάνι. Μαζί μας είναι και ο επιλοχίας Βαλμάς

5/4/1941

Σήμερα ξαφνικά φύγαμε όλη η Μοίρα στην Μπομποτίστα λίγα χιλιόμετρα πέρα απ’ την Κορυτσά.

Κοιμούμαστε 2 Αθηναίοι, ο Καλαματιανός λοχίας και ο Τάσος Κεφαλάς σ’ ένα μεγάλο σπίτι Αλβανικό, σαν χάνι. Μαζί μας είναι και ο επιλοχίας Βαλμάς. Το βράδυ είναι φοβερά μέσα στο απέραντο τούτο σπίτι. Θαρρείς και θα προβάλουν τα φαντάσματα του πύργου μπροστά σου. Κι όλ’ αυτά τα δημιουργεί η φλογισμένη φαντασία.

6/4/1941

Πορεία. Στους Ιταλικούς στρατώνες φορτώνουμε. Πάω στην αποθήκη λαφύρων. Ένας φαντάρος αδειάζει μια κάσα σφαίρες με ένα καροτσάκι. Ο Ανθ/γος βλέπει μια χειροβομβίδα και την πιάνει. Είναι έτοιμη να εκραγεί γιατί έχει φύγει ο κρίκος. Σκάει στον αέρα κι ένα βλήμα περνάει ξυστά στ’ αριστερό μου αυτί. Όλο οβίδες μέσα. Στάχτη θα γινόμαστε.

7/4/1941

Στις 2 τα μεσάνυχτα φεύγουμε με τη φάλαγγα 15 αυτοκίνητα για φόρτωση πυρομαχικών απ’ την Ελλάδα. Πάμε στο Κατωχώρι, φορτώνουμε για το μέτωπο. Τα πάμε κοντά στο Μπογραδίτς. Είμαι άγρυπνος, κουρασμένος.

8/4/1941

Πάλι στην Κορυτσά. Φυγή μεσάνυχτα. Πανικός. Μένω αρχιφύλακας μόνος με την Μοίρα. Μ’ εγκαταλείπουν. Την άλλη μέρα φεύγουμε τα μεσάνυχτα για τη Νεάπολη Κοζάνης.

Κάνω ταξίδι επικεφαλής φάλαγγας προς περισυλλογή υλικού απ’ την Αλβανία. Έσωσα ό,τι μπόρεσα.

Το μέτωπο καταρρέει. Αγρύπνια. Κούραση

18-Ημερολόγιο του δεκανέα αυτοκινήτων Αναστασέλλη Ευστρ.

Βρίσκομαι σ’ ένα χαράκωμα. Ένα Ιταλικό που βάλλεται απ’ τ’ αντιαεροπορικά κάνει πως πέφτει. Διασχίζει με κάθετο εφόρμηση την Κορυτσά και πολυβολεί

21/3/1941

Σήμερα το βράδυ έφυγε ο γιατρός. Ήρθε ο Δ. Καβαδάς. Κοιμόμαστε μαζί.

Οι Αγιασώτες Κώστας Σπηλιαδής (αριστερά) και Δημήτριος Καβαδάς απαθανατίζονται στην είσοδο της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού Κέρκυρας, τη δεύτερη μέρα, όταν παρουσιάστηκαν και «ντύθηκαν» (2-12-1937). ΠΗΓΗ: Περιοδικό «ΑΓΙΑΣΟΣ»

22/3/1941

Όλο συναγερμοί. Βρίσκομαι σ’ ένα χαράκωμα. Ένα Ιταλικό που βάλλεται απ’ τ’ αντιαεροπορικά κάνει πως πέφτει. Διασχίζει με κάθετο εφόρμηση την Κορυτσά και πολυβολεί. Πάνω στο λόφο είναι τ’ αντιαεροπορικό και βάλει με το πολυβόλο. Μπήκα στο χαράκωμα με το τσιγάρο στο στόμα πριν τ’ ανάψω. Ένας φαντάρος στη γωνία κάθεται σταυροπόδι και καπνίζει. Αφήνω τη θέση μου και σέρνομαι κοντά του λέγοντάς του: «τη φωτιά σου συνάδελφε». Κείνη τη στιγμή πέφτουν σφυρίζοντας οι σφαίρες. Στην προηγούμενή μου θέση μια σφαίρα εξοστρακίζεται στην πέτρα. Τυχερός. Το τσιγάρο μ’ έσωσε.

23/3/1941

Πορεία νυχτερινή ως του Νικολάρα Οικονόμου. Τα βουνά θεόρατα, μαύρα και κάπου κάπου φωτιές. Με μισόκλειστα μάτια βλέπω σαν ουρανό με άστρα τις φωτιές που είχαν ανάψει οι φαντάροι. Πίσσα σκοτάδι. Γυρνάμε στις 2 μετά τα μεσάνυχτα.

24/3/1941

Ησυχία, ξεκούραση

25/3/1941

Λαχτάρες. Η φάλαγγά μας γυρνάει στις 3 μ.μ. απ’ την πορεία. Στου Νικολάρα βομβάρδισαν οι Ιταλοί τους εφοδιασμούς. 6 σκοτωμένοι και 2 τραυματίες. Έχω στα χέρια μου ένα βλήμα κι έγραψα την ημερομηνία επάνω. Πέρασε δίπλα μου το βλήμα και σφηνώθηκε σε μια ανθισμένη άγρια κρανιά.

26/3/1941

Πάλι συναγερμοί. Βομβαρδίζουν τα ίδια

27/3/1941

Το μεσημέρι η είδηση για την επανάσταση της Σερβίας μας δίνει κουράγιο

28/3/1941

Η ζωή ίδια. Πορεία με τ’ αυτοκίνητα

17-Ημερολόγιο του δεκανέα αυτοκινήτων Αναστασέλλη Ευστρ.

Πάω αποστολή 2 αυτοκίνητα στο Κλιμάκιο Αμυνταίου. Έχω μείνει στην Καπέτιστα. Τα ρυμουλκούμε ένα ένα. Έχω 5 συντρόφους. Απ’ τις 11 το πρωί ως τα μεσάνυχτα καταφέρνουμε να πάμε το ένα στ’ Αμύνταιο

16/3/1941

Σήμερα είχαμε 4 επιδρομές. Ένα αεροπλάνο έπεσε απ’ τ’ αντιαεροπορικά.

17/3/1941

Πάω αποστολή 2 αυτοκίνητα στο Κλιμάκιο Αμυνταίου. Έχω μείνει στην Καπέτιστα. Τα ρυμουλκούμε ένα ένα. Έχω 5 συντρόφους. Απ’ τις 11 το πρωί ως τα μεσάνυχτα καταφέρνουμε να πάμε το ένα στ’ Αμύνταιο. Μένουμε στη Ροδώνα. Με φιλοξενούν οι Σπυρόπουλοι. Νιώθω με το φιλικό σπίτι την καλοσύνη που μ’ αγκαλιάζει στοργικά. Με περιποιούνται σαν παιδί.

18/3/1941

Πρωί χιονισμένα. Πάμε στη Φλώρινα φορτίο πετροκάρβουνο απ’ το σιδηροδρομικό σταθμό και ρυμουλκούμε το άλλο στ’ Αμύνταιο. Το βράδι πάλι στη Ροδώνα. Κρύο. Στη σόμπα κουβεντιάζουμε με το Νίκο, το παιδί της «γιαγιάς», που ‘ναι τραυματίας μ’ άδεια.

19/3/1941

Ξεκινάμε πρωί για την Κορυτσά. Στάση στη Φλώρινα. Το Πισοδέρι πάλι στις δόξες του με τα χιόνια. Φτάνουμε στην Κορυτσά βράδυ.

20/3/1941

Χαρά θεού. Ήρθε ο γιατρός Χατζηλεωνίδας απ’ την πρώτη γραμμή. Χαρά, συγκίνηση, μουστάκια. Μιλάμε ώρες. Βγάλαμε φωτογραφίες.

Όρθιος από δεξιά ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΧΑΤΖΗΛΕΩΝΙΔΑΣ και δύο αξιωματικοί. Κάτω ο ΑΝΑΣΤΑΣΕΛΗΣ ΣΤΡΑΤΗΣ

16-Ημερολόγιο του δεκανέα αυτοκινήτων Αναστασέλλη Ευστρ.

Διαβάστηκε σήμερα στην Ημερήσια Διαταγή η προαγωγή μου σε Λοχία από 1-2-41 «δια τας παρ’ αυτού προσφερθήσας υπηρεσίας και τον ζήλον εις το καθήκον»

2/3/1941

Έχω πολύ δουλειά στο γραφείο. Σηκώνουμαι στις 5 και κοιμάμαι μεσάνυχτα. Σήμερα σπίτι με περίμεναν. Μου’ καναν τραπέζι οι συγκάτοικοί μου. Είναι τελευταία αποκριά. Περάσαμε καλά μέσα σε μια ατμόσφαιρα εγκαρδιότητος. Μου θύμισαν το σπίτι μας κι ένα σωρό απ’ τη περασμένη ζωή. Πόσο όμορφα είναι μες την ημεράδα του σπιτιού.

Συναγερμοί 3-4 τη μέρα. Τ’ αεροπλάνα πάνε κι έρχονται. Τα φαγητά ίδια και χειρότερα. Συνήθισα πια και δε μου κακοφαίνεται.

3/3/1941

Διαβάστηκε σήμερα στην Ημερήσια Διαταγή η προαγωγή μου σε Λοχία από 1-2-41 «δια τας παρ’ αυτού προσφερθήσας υπηρεσίας και τον ζήλον εις το καθήκον». Η ζωή κυλάει μες την Κορυτσά ήρεμα. Ρύζι και πάλι ρύζι. Γράμματα δεν έχω. Συναγερμοί.

10/3/1941

Σήμερα ήρθε ο Αντώνης. Χαρά… Βλέπω ταχτικά χωριανούς μας.

11/3/1941

Γράφω στίχους κι απαγγέλλω στους φαντάρους στο σπίτι του Στρατιώτη. Σκάνε στα γέλια. Έδωσα στον Κανελόπουλο ένα ποίημα για την «Αχρίδα», με κάλεσε και μου έδωσε συγχαρητήρια.

Ο Στρατής Αναστασέλλης με συμπολεμιστές του στην Κορυτσά

12/3/1941

Ο Αντώνης ξαναήλθε. Σήμερα ήμουν πορεία επί κεφαλής της φάλαγγας. Πήγαμε στου Νικολάρα Οικονόμου κοντά στην πρώτη γραμμή. Τι βουνά είναι θεέ μου. Όλο φαράγγια. Άγριο μεγαλείο η φύση. Απ’ τη κορφή ενός βουνού, που πέφτει πιο χαμηλά απ’ ένα άλλο που δε φαίνεται, χάνεται στο κενό το νερό, και στα μισά του βουνού σκορπάει σε σκόνη. Είναι ένας μεγάλος καταρράκτης. Απ’ εδώ και πέρα όλο μυρτιές.

13/3/1941

Ξεκούραση

14/3/1941

Ο Αντώνης ήρθε πάλι

15/3/1941

Ίδια η ζωή. Κρύο πολύ. Χιόνισε πάλι