ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣΟΥ (1)

Το ερασιτεχνικό θέατρο στην Αγιάσο έχει μεγάλη ιστορία και παράδοση. Από πότε όμως άρχισαν ακριβώς να δίνονται θεατρικές παραστάσεις και από ποιους αυτό δεν είναι ξεκαθαρισμένο και κανείς δεν μπορεί να δώσει μια θετική και συγκεκριμένη απάντηση. Το μόνο που ξέρουμε, κι’ αυτό εξ ακοή, απ’ τους παλιούς, είναι πως το Αναγνωστήριο άρχισε να δίνη παραστάσεις από πολύ παλιά χρόνια κι’ όταν ακόμα βρισκόμασταν κάτω απ’ την τουρκική σκλαβιά

Του κ. ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΣΚΛΕΠΑΡΗ

Το ερασιτεχνικό θέατρο στην Αγιάσο έχει μεγάλη ιστορία και παράδοση. Από πότε όμως άρχισαν ακριβώς να δίνονται θεατρικές παραστάσεις και από ποιους αυτό δεν είναι ξεκαθαρισμένο και κανείς δεν μπορεί να δώσει μια θετική και συγκεκριμένη απάντηση. Το μόνο που ξέρουμε, κι’ αυτό εξ ακοή, απ’ τους παλιούς, είναι πως το Αναγνωστήριο άρχισε να δίνη παραστάσεις από πολύ παλιά χρόνια κι’ όταν ακόμα βρισκόμασταν κάτω απ’ την τουρκική σκλαβιά.

Η περιέργεια εδώ δεν έσπρωξε κανέναν στο να ερευνήσει το θέμα αυτό και να φέρει στο φως το πρώτο ξεκίνημα της καλλιτεχνικής προσπάθειας και τους πρωτεργάτες της.

 Επαναλαμβάνουμε κάθε τόσο με δικαιολογημένη βέβαια περηφάνια και καμάρι πως το ερασιτεχνικό μας θέατρο έχει μακροχρόνια ιστορία και παράδοση χωρίς να ξέρουμε ακριβώς από πότε και από ποιους άρχισε.

Από ένα δημοσίευμα στην εφημερίδα της Μυτιλήνης τη (φωνή του Αιγαίου) της 8ης Οκτωβρίου 1956 αριθ. φύλλου 260 με τίτλο «Στη καρδιά της Λέσβου» που ο σεβαστός κ. Χρύσανθος Μολίνος στο Ε’ σημείωμά του για τον πάτερ Κανιμά και τη ψυχόρμητη καλλιτεχνική του διάθεση για τη συγγραφή της ηθογραφίας του, και την απόδοση των ερασιτεχνών της Αγιάσου, έγραφε πως οι ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις στην Αγιάσο έχουν μακρόχρονη ιστορία και θα ήταν ευχής έργον αν κάποιος κατάλληλος ερευνητής μας έδινε κάποτε τη λεπτομερειακή ιστόρηση της θεατρικής αυτής δράσης.

 Από τότε μου δόθηκε η αφορμή – αν και δεν είμαι ο κατάλληλος—να ασχοληθώ και να ερευνήσω μέσα στο βαθύ σκοτάδι των χρόνων που τη σκεπάζει, ένα προς ένα τα αρχεία του Αναγνωστηρίου, από τον καιρό της ιδρύσεώς του 1894 κι’ ακόμα ό,τι άλλο γραφτό κείμενο υπάρχει, εφημερίδες κλπ. με την ελπίδα πως θα βρεθούν πηγές απ’ τις οποίες θα αντλήσουμε θετικές και αδιάψευστες πληροφορίες πάνω στις οποίες να θεμελιώσουμε και να στηρίξουμε την αφετηρίαν της ιστορίας του Ερασιτεχνικού Θεάτρου της Αγιάσου. Με την ερασιτεχνική μου διάθεση στη δημοσιογραφία – αν κατορθώσω και επιτύχω στην έρευνά μου – να τη φέρω στο φως και τη δημοσιότητα.

 Το μίτο της Αριάδνης τον βρήκαμε στο βιβλίο εσόδων και εξόδων του Αναγνωστηρίου στη σελίδα 18 και στις 6 Δεκεμβρίου 1897, που γράφει: Χαρτί δια Βοσκοπούλαν γρόσια 1,50 παράδες. Η Βοσκοπούλα είναι το κωμιδείλιο του Δ. Κορομηλά. Το χαρτί που αγοράστηκε, θα χρησιμοποιήθηκε για τα προγράμματα του έργου, όπως συνηθίζεται και σήμερα. Η πληροφορία αυτή αποτελεί τη πρώτη σπουδαία και αδιάψευστη πηγή, απ’ την οποία αναβλύζει ξεκάθαρα πως η πρώτη θεατρική παράσταση δόθηκε το 1897. Στο ίδιο βιβλίο, στη σελ. 36 και στις 18 Απριλίου 1902, διαβάζομε πως αγοράστηκαν η Γκόλφω, η Ψυχοκόρη και Ζητείται υπηρέτης γρόσ. 8. (Σημ. Και τα τρία βιβλία είναι θεατρικά, θα αγοράστηκαν για να δώσουν παραστάσεις και να πλουτίσουν το ρεπερτόριο του Αναγνωστηρίου).

 Στο βιβλίο πρακτικών Δ/κού Συμβουλίου και στο υπ’ αριθ. 59 της 15 Μαρτίου 1902 πρακτικόν, αναφέρεται ότι εν απαρτία απεφασίσθη κατόπιν ψηφοφορίας, όπως δοθούν θεατρικαί παραστάσεις τουλάχιστον δύο (2) υπέρ του Αναγνωστηρίου.

 Προς τούτο ωρίσθη ιδιαιτέρα επιτροπή ήτις θα εφρόντιζε διά τα «κατάλληλα». Επί των εισιτηρίων ήθελε «πατηθή» η σφραγίς του Αναγνωστηρίου.

Τα πρόσωπα του θεάτρου: Ιωάν. Αμανίτης, Νικ. Δεμιργκέλλης, Στ. Βύτινας, Παναγ. Ζαχαριάς, Θεοφρ. Παπανικολάου, Μιχ. Σκλεπάρης, Χρισ. Δ. Χριστοφίδης, Μιλτ. Χριστοφίδης, Ευρ. Μαριγλής, Μιχ. Σουσαμλής.

Η Επιτροπή: Χρισ. Στεφάνου, Ευστρ. Μανδαμάς, Ευστρ. Πολιτάκης, Δημ. Κύπριος, Βασ. Τζανετής, Αλκ. XηΠροκοπίου, Σταυρ. Βύτινας.

Σημ. Το πρακτικό αυτό αποτελεί τη πρώτη γάργαρη πηγή απ’ την οποία έχουμε ξεκάθαρα τα πρόσωπα που θα πάρουν μέρος στις παραστάσεις. Που αν όχι όλα απ’ αυτά που αναφέρει, τα περισσότερα ίσως να ήταν και οι πρώτοι ερασιτέχνες που ανέβηκαν στη σκηνή. Απ’ το πρακτικό αυτό φαίνεται πως τις παραστάσεις τις έδιναν για πολλούς σκοπούς. Ίσως φιλανθρωπικούς. Γι’ αυτό απεφάσισαν να δώσουν και δύο τουλάχιστον για το Αναγνωστήριο.

 Ίσως απ’ το παραπάνω πρακτικό ορισμένοι λεν πως οι θεατρικές παραστάσεις άρχισαν να δίνονται απ’ το 1902.

ΠΟΛΙΤΙΚΑ, 22/05/1972

Η ΝΕΑ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ ΤΟΥ Ι. ΝΑΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΓΙΑΣΟΥ

Το υπουργείον Παιδείας και Θρησκευμάτων απέστειλεν εις τον Σεβ. Μητροπολίτην τους διορισμούς των νέων Επιτρόπων του Ι. Ναού Κοιμ. Θεοτόκου Αγιάσου, οίτινες εκοινοποιήθησαν αυθημερόν

dimokratis_19360228_epitropeia

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 28-02-1936

ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣΟΥ

proini19381220_agiasos-zitimata

ΠΡΩΙΝΗ, 20-12-1938

Η ΑΓΙΑΣΟΣ ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ (7)

taxydromos_19310821_i-agiasos-eksetazomeni-(7)-ΑΓΙΑΣΟΣ,ΑΛΤΙΠΑΡΜΑΚΗΣ,ΑΝΑΣΤΑΣΕΛΗΣ,ΒΑΛΕΣΗ,ΒΑΜΒΟΥΡΕΛΗΣ,ΒΙΝΙΚΙΟΥ,ΓΑΛΕΤΣΕΛΛΗΣ,ΓΟΥΓΟΥΤΑΣ,ΔΙΓΚΑΣ,ΕΥΑΓΓΕΛΙΝΟΣ,ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ,ΚΑΒΒΑΔΕΛΗ,ΚΑΛΛΑΝΤΖΗΣ,ΚΑΜΠΑ,ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ,ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ,ΚΟΛΑΞΙΖΕΛΗΣ,ΚΟΥΝΕΛΗ,ΚΟΥΦΕΛΗΣ,ΚΥΠΡΙΟΣ,ΚΥΠΡΙΩΤΕΛΗΣ,ΛΙΑΚΑΤΟΣ,ΛΙΒΑΝΟΣ,ΜΠΡΑΤΣΟΣ,ΝΟΥΛΕΛΗΣ,ΞΕΝΕΛΗΣ,ΠΑΙΔΕΙΑ,ΠΑΠΑΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ,ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ,ΠΑΠΑΝΗ,ΠΑΠΑΝΗΣ,ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ,ΠΟΛΥΠΑΘΟΥ,ΣΚΛΕΠΑΡΗΣ,ΣΚΟΝΙΓΛΟΥΣ,ΣΧΟΛΕΙΑ,ΣΧΟΛΗ,ΤΑΚΙΔΕΛΗ,ΤΑΛΕΛΗΣ,ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ,ΤΖΑΝΕΤΗΣ,ΤΡΑΓΕΛΗΣ,ΤΣΑΤΣΟΣ,ΤΣΟΚΑΡΟΣ,ΦΟΙΤΗΤΕΣ,ΦΡΟΥΤΑ,ΦΩΤΕΙΝΕΛΗΣ,ΧΑΤΖΗΑΠΟΣΤΟΛΟΥ,ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗΣ,ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ,ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ,ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ,ΧΑΤΖΗΠΡΟΚΟΠΙΟΥ,ΧΑΤΖΗΣΠΥΡΟΥ,ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΟΥ

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, 21-08-1931