ΤΡΙΒΟΛΟΣ, 19-11-1937
Κατηγορία: 1980-1989
Ο ΕΚΤΟΠΙΣΜΟΣ
Οι Έλληνες των μικρασιατικών παραλίων βαδίζοντες προς τα βάθη της Ανατολής. Μοναδική και σπανιότατη φωτογραφία του αμερικανού δημοσιογράφου Μόρισσον
ΤΟ ΦΩΣ, 06-07-1934
Ο ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΡΕΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Με το παρατσούκλι Ψυρκούδης, που κληρονόμησε από τον πατέρα του, τον ήξεραν όλοι. Το επίθετο του Μακρέλης πολύ λίγοι το ήξεραν.Ο Ηλίας μεγάλωσε μέσα στα τσουκαλάδικα, όπου δούλευε και ο πατέρας του τσουκαλάς. Η τέχνη του τσουκαλά όμως δεν μπόρεσε να τον τραβήξει.
Στη Μικρά Ασία, όπου υπηρετούσε τον επέλεξαν για το στρατιωτικό θίασο που συγκρότησαν για την ψυχαγωγία των φαντάρων. Εκεί ήρθε σε επαφή με τη σκηνή και πρωτογνώρισε το θέατρο. Ύστερα από τη μικρασιατική καταστροφή ήρθε στο χωριό, πλησίασε τους αναγνωστηριακούς και με την πρώτη ευκαιρία ανέβηκε στη σκηνή. Μαζί με άλλους νέους, που οργάνωσαν και δώσανε θεατρικές παραστάσεις για το Αναγνωστήριο με τα έργα του Περεσιάδη «Γκόλφω» και «Σκλάβα», πρωτοανέβηκε στη σκηνή και ο Ηλίας. Η τότε Διοίκηση του Αναγνωστηρίου, με πρόεδρο το Μιχάλη Σκλεπάρη, τους απένειμε τον τίτλο του ερασιτέχνη (ΠΔΣΑ 198/9.9.1923). Διαβάστε περισσότερα “Ο ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΡΕΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ”
ΧΡΙΣΤΟΦΑΣ ΧΡ. ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο άνθρωπος, ο δάσκαλος, ο καλλιτέχνης
ΠΗΓΗ: περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ τ.20
Ο Χριστόφας Χατζηπαναγιώτης γεννήθηκε στην Αγιάσο το 1905. Δίδαξε στα δημοτικά σχολεία 35 χρόνια και πέθανε το 1974, αφήνοντας την εξαίρετη σύντροφο της ζωής του Πηνελόπη και πέντε καλούς κι άξιους γιους. Μια εικόνα της προσωπικότητάς του θα μπορούσε να έχει κανένας, αν τον έβλεπε σαν άνθρωπο, σαν διανοούμενο και σαν καλλιτέχνη. Ο Χριστόφας Χατζηπαναγιώτης σαν άνθρωπος υπήρξε μοναδικός. Πράος, γελαστός, ανεξίκακος. Ποτέ του δεν έβρισε, ποτέ του δε συκοφάντησε, ποτέ του δεν κατηγόρησε. Καταδεχτικός, ήπιος, μειλίχιος και ίσος απέναντι σε όλους, ανεξάρτητα αν ήταν μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, πλούσιοι ή φτωχοί, επιφανείς ή ταπεινοί, γινόταν αμέσως συμπαθής. Σαγήνευε το συνομιλητή του με την ευφυΐα του, με τη χάρη του, κι άνοιγε αμέσως την καρδιά του σε όποιον τον πλησίαζε. Λιτός, ταπεινός, δεν ήθελε να φαίνεται ότι διακρίνεται από τους άλλους ταπεινούς και φτωχούς, μέχρι του σημείου ν ‘αποφεύγει ακόμα και τα καινούρια ρούχα. Η μετριοφροσύνη του ή ακριβώς η ταπεινοφροσύνη του ήταν ένα από τα έντονα χαρακτηριστικά του. Ποτέ δεν προέβαλε τον εαυτό του, ποτέ δεν ακούστηκε να λέει «εγώ έκανα τούτο, εγώ είπα εκείνο». Οικονομικές επιδιώξεις, πλούτος, περιουσία ήταν έννοιες άγνωστες σ’ αυτόν. Αφιλοκερδής, ανοιχτοχέρης, φιλότιμος, ποτέ του δε σκέφτηκε για την προσωπική του ευμάρεια και για την απόκτηση περιουσίας. Ήταν ένας άνθρωπος συναισθηματικός, ιδεαλιστής στο έπακρο, προικισμένος με απέραντη καλοσύνη κι ανεξικακία. Ποτέ του δε διαμαρτυρόταν για την τυχόν αδικία σε βάρος του ή για τον παραμερισμό του, ενώ εξοργιζόταν για την αδικία σε βάρος άλλων. Διαβάστε περισσότερα “ΧΡΙΣΤΟΦΑΣ ΧΡ. ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ”