21-Ημερολόγιο του δεκανέα αυτοκινήτων Αναστασέλλη Ευστρ.

Δεν ξέρω αν πέθανα και βρίσκομαι στην κόλαση. Τούτα τα γράφω σε μια σπηλιά περ’ απ’ τ’ Αγρίνιο. Είναι ο κρυψώνας μας απ’ τ’ αεροπλάνα που λυσσάξαν σήμερα

Δεν ξέρω αν πέθανα και βρίσκομαι στην κόλαση. Τούτα τα γράφω σε μια σπηλιά περ’ απ’ τ’ Αγρίνιο. Είναι ο κρυψώνας μας απ’ τ’ αεροπλάνα που λυσσάξαν σήμερα. Χθες έκαψαν την Άρτα. Κι εμείς κρυμμένοι στα χαντάκια. Πήγαν να σπάσουν τα νεύρα μου απ’ τους κρότους. Μας χτύπησαν 4 αυτοκίνητα. 300 θύματα στην Άρτα. Τη νύχτα φεύγω για τ’ Αγρίνιο επικεφαλής.


Μεγάλο Σάββατο 19/4/1941

Ξημέρωμα στ’ Αγρίνιο. Βομβαρδισμός. Στο δρόμο μας μυδραλιοβολούν τ’ αυτοκίνητα. Δεν κοιτάμε να σηκώσουμε κεφάλι.


Πάσχα 20/4/1941

Πάσχα στη σπηλιά, νηστικός και λυπημένος. Όλη μέρα πέρασε με καρδιοχτύπι αντικρίζοντας το θάνατο. Ξεκινάμε στις 5 το βράδυ. Στο δρόμο μας βάλουν. Κόσκινο τ’ αυτοκίνητα.


21/4/1941

Επιτέλους. Ανακωχή. Χαρά. Σε λίγο βομβαρδισμοί πάλι. Απογοήτευση. Κι έτσι περνούν οι μέρες στην Άρτα.


23/4/1941

Έχουμε φύγει πίσω προς τα Γιάννενα. Σε μια χαράδρα κάνουμε κατασκήνωση 25 χιλιόμετρα έξω απ’ τα Γιάννενα. Ένα χωριό είναι πάνω στο βουνό. Μελιά το λένε. Στα μισά του βουνού είναι μια λιμνούλα μικρή μα όμορφη, που αναβλύζει νερό μπόλικο,ποτάμι. Γαλάζιο υγρό που τρέχει ανάμεσα από πλατάνια. Σαν μαγικό τοπίο με χαϊδεύει την ψυχή την κατατρεγμένη.

20-Ημερολόγιο του δεκανέα αυτοκινήτων Αναστασέλλη Ευστρ.

Έχει γίνει βομβαρδισμός. Καίγονται αυτοκίνητα. Χιλιάδες άρματα μάχης, αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες Ελληνικές και Αγγλικές προσπαθούν να φύγουν για την Καλαμπάκα. Πανδαιμόνιο

14/4/1941

Βομβαρδισμοί πέρα απ’ τη Νεάπολη. 300 αεροπλάνα γερμανικά περνάνε. Κόλαση.

Το βράδυ ξεκινάμε η Μοίρα για τα Γρεβενά. Στις 7 το πρωί είμαι Γρεβενά. Αυτοκίνητα σε μια ρεματιά στριμώχνονται ποιο θα πρωτοφύγει.


Μεγάλη Τρίτη 15/4/1941

Έχει γίνει βομβαρδισμός. Καίγονται αυτοκίνητα. Χιλιάδες άρματα μάχης, αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες Ελληνικές και Αγγλικές προσπαθούν να φύγουν για την Καλαμπάκα. Πανδαιμόνιο. Και τα ξημερώματα ένα γερμανικό αεροπλάνο αναγνωριστικό μας πολυβολεί. Σε λίγο φτάνουν πολλά σμήνη. Ως το βράδυ μας βομβαρδίζουν και μας πολυβολούν. Τραυματίζονται 3 της Μοίρας μας και σκοτώνεται ο Ανθ/στης. Πώς γλυτώσαμε! Φρίκη!

Η Μοίρα φτάνει τη νύχτα στην Καλαμπάκα. Εδώ γίνεται προσκλητήριο. Λείπουν στρατιώτες. 31 αιχμάλωτοι ίσως να πιάστηκαν.


16/4/1941

Βαδίζουμε απ’ τις 3 το πρωί για τα Γιάννενα. Χιονίζει. Οι Εγγλέζοι μας εμποδίζουν το δρόμο. Μαζί μας έχουμε το σκοτωμένο ανθ/στη. Στο Μέτσοβο τον θάβουμε. Φτάνουμε βράδυ στα Γιάννενα. Ο Κ. Βουλβούλης με βρίσκει και λίγη χαρά με φωτίζει. Νύχτα φεύγουμε για την Άρτα. Φτάνουμε πρωί. Ένας κάμπος απέραντος από πορτοκαλιές. Τι όμορφες!