Ετικέτα: ΣΦΙΧΤΣ

Γη μέρα είνι χ’μουνιάτ’σα τσι δε δ’λέβγιτι. Σ’μαζουμέν’ ένα γύρου στ’ σόμπα, κουβιντιάζιν γοι ιν’κουτσυροί μες στ’ Καλφαγιάνν’ του καφινέ. 10 γη ώρα του προυί. Να τσι προυβαίν’ απ’ τ’ αντ’γών’ Νέστουρας τ’ Αρβαν’τέλ’.

–Άμα ν’ έμπ’ μέσα, να μην τουν μ’λήξ’ κανές, α δούμι τί θα πει, πιτά ένας.

Μουνουγνουμίζιν ούλ’ ντουν τσι παρατίζιν τν άφλουγή μουνουμιάς. Ανοίγ’ τ’ πόρτα τ’ καφινιδιού Νέστουρ’ς τσι θαρρείς πς εινι νικρουταφείου καφινές. Φύλλου ξιρό δεν κ’νιέτι.

–Καλ’μέρα, λέγ’ Νέστουρ’ς.

Άθριπους δε βγάζ’ άχιν’.

–Καλ’μέρα είπα, ξουνουλέγ’ Νέστουρ’ς.

Κανές δεν ανιμίζιτι. Ούλ’ βαστγιόντι μη γιλάσιν. Δε βάσταξι πλια Νέστουρ’ς. Κάτι πά σι μια καρέγλα τσι μουνουλουγεί:

–Ε, Νέστουρα, μπιζέρ’σις να τά’ βρ’ς τα γρούνια χουρτασμένα!!!

ΣΦΙΧΤΣ

περοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 02/1981

Ένας απ’ τς παλιοί τς Αγιασώτις, που σαμπ λέγιν αφήτσι ιπουχή μι τα καμώματά ντ, ήνταν γέρους Κακούργους. Πρώτους στου παίξμου, άσους στ’ ζουγραφική, τσι πάντα κότσ’νους απ’ του ρατσί, δένι πέρνα μέρα να μη σμίξ(ι) μι τη γ(ι)ναίκα ντ, του Μαριγώ. Έδγιετς μια μέρα πήγι να φα στ’ τέσσιρ’ς γη ώρα για μισ’μέρ’. Έγ(ι)τσ’ απάνου, κάτ’ τ’ είπι γη γ(ι)ναίκα ντ, αρπαχτήκαν, όσ’ ώρα σ’ του λέγου, γίναν μαλλιά κ’βάρια. Δώτσι τς πόρτις Κακούργους, βλαστήμ’σι τνα τσιόλας τσι ξουνουτσύλ’σι στου καφινέ. Δένι βάσταξι πλια του Μαριγώ. Ίβγι βαζγιστ’σμέν’ απόξου ‘π τ’ πόρτα, γύρ’σι στουν Άγλια τσ’ αρχίν(ι)σι τσι καταριόντου ντουν. Πα στν ώρα, να Ξινόφ’ς του Γλύτσμα, αδριφός τ’ αντρού τς. Τι να τουν δει, αρχινά τς μιτάνις τσι τα τάματα.

– Φουτιά να ρίξ’ς, Αγλέλιμ, τσι να τουν κάψ’ς, έφτου π’ μπικρουπίν’ ψουβρασμένους. Φουτιά να ρίξ’ς τσι να κάψ’ς ούλου ντουν του σόγ(ι).

Τσι δώσ’ του μιτάνις τσι δώσ’ του κατάρις, όσου απείκαζι του Ξινόφ’ τσι κόντιβγι. Πέρασι Ξινόφ’ς ‘πί ντ’ μπάντα τς, ποίτσι δέκα ζάλα, ‘πειτά γύρ’σι τσι λέγ(ι):

– Πιο κουντά πάνι, Μάριγω, τσ’ έ σ’ ακού.

ΣΦΙΧΤΣ

περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 04/1981