Κάντ’ντου Πρίνους ουδουντίατρους μες στ’ Μηνά του φραγκουραφτάδ’κου. Να τσι φάν’τσι σ’ πόρτα Τίν’ς γη Φασούλα, μι τη γ(ι)ναίκαντ, τν Αμαλία. Χιριτίσαν τσι κάτσαν.
– Πού ίβγιτι έγιτια ώρα;
– Ήρταμι, λέγ(ι) γη Αμαλία, δίπλα στου γιατρό που ‘νι για τα μάτια.
– Τίντα ‘παθις μαθέ;
– Στραβουμάρα έχου.
Σ’κώσ’τσι Πρίνους απ’ τ’ καρέγλα, πήγι κουντά τς, λουγιάζ’ τνα μες στα μάτια καλά καλά τσι λέγ(ι):
– Πράγματι, στραβουμάρα έχ’ς.
Γη Αμαλία απόρ’σι.
– Πού του κατάλαβις;
– Εμ, για να πάρ’ς τ’ Φασούλα!
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΗΝΑΣ
περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 06/1981