13-Ημερολόγιο του δεκανέα αυτοκινήτων Αναστασέλλη Ευστρ.

27/1/1941

Σήμερα σηκώθηκα στις 03:30 το πρωί. Είμαι επικεφαλής 5 αυτοκινήτων για την Κορυτσά. Βρέχει. Μούσκεμα γινόμαστε ως που να ξεκινήσουμε. Στο δρόμο κρυώνουμε. Στο Πισοδέρι 1800 μέτρα ύψος το βουνό αυτό με τα 19 χιλιόμετρα συνεχή ανηφοριάς είναι χιονισμένο. Με κόπο περνάμε. Μας ρυμουλκούν τα τρακτέρ.

Κοντά στην Κορυτσά ο κάμπος είναι πλημμυρισμένος. 1 μέτρο το νερό. Κολυμπάνε τ’ αυτοκίνητα. Δυο συναγερμούς στην Κορυτσά είχαμε. Ο Αντώνης  μου παράγγειλε με σοφέρ και πάω να τον βρω στο χωριό που μένει μα δεν μπορώ. Γυρνάμε στις 9 το βράδυ. Έχω δυο δέματα. Τσιγάρα, μάλλινα και φαγώσιμα.

28/1/1941

Έχω 23 γράμματα σήμερα, 23 χαρές. Το βράδυ είμαστε όλο κέφια. Παίζω μια φάρσα σ’ ένα Σαμιώτη στρατιώτη. Κάνω τον τρελό και τον αναγκάζω να μου βγάλει τις αρβύλες και τις γκέτες. Σπάμε στα γέλια, κι ο Δημητσανίτης συγκάτοικός μου συνάδελφος Καρδάσης Σωτήρης ο βαρύς μάγκας της παρέας λέγει για τον Κολοτούρο που τον χαρακτηρίζει για βλάχο τούτο το αμίμητο: «Εσύ ρε βλάχο ήρθες κι ανθρώπευσες στο στρατό. Στο σύνταγμα σα φόρεσες σου βγάλανε τα τσαρούχια σου με τον εξωλκέα».