Ο άνθρωπος, ο δάσκαλος, ο καλλιτέχνης
ΠΗΓΗ: περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ τ.20
Ο Χριστόφας Χατζηπαναγιώτης γεννήθηκε στην Αγιάσο το 1905. Δίδαξε στα δημοτικά σχολεία 35 χρόνια και πέθανε το 1974, αφήνοντας την εξαίρετη σύντροφο της ζωής του Πηνελόπη και πέντε καλούς κι άξιους γιους. Μια εικόνα της προσωπικότητάς του θα μπορούσε να έχει κανένας, αν τον έβλεπε σαν άνθρωπο, σαν διανοούμενο και σαν καλλιτέχνη. Ο Χριστόφας Χατζηπαναγιώτης σαν άνθρωπος υπήρξε μοναδικός. Πράος, γελαστός, ανεξίκακος. Ποτέ του δεν έβρισε, ποτέ του δε συκοφάντησε, ποτέ του δεν κατηγόρησε. Καταδεχτικός, ήπιος, μειλίχιος και ίσος απέναντι σε όλους, ανεξάρτητα αν ήταν μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, πλούσιοι ή φτωχοί, επιφανείς ή ταπεινοί, γινόταν αμέσως συμπαθής. Σαγήνευε το συνομιλητή του με την ευφυΐα του, με τη χάρη του, κι άνοιγε αμέσως την καρδιά του σε όποιον τον πλησίαζε. Λιτός, ταπεινός, δεν ήθελε να φαίνεται ότι διακρίνεται από τους άλλους ταπεινούς και φτωχούς, μέχρι του σημείου ν ‘αποφεύγει ακόμα και τα καινούρια ρούχα. Η μετριοφροσύνη του ή ακριβώς η ταπεινοφροσύνη του ήταν ένα από τα έντονα χαρακτηριστικά του. Ποτέ δεν προέβαλε τον εαυτό του, ποτέ δεν ακούστηκε να λέει «εγώ έκανα τούτο, εγώ είπα εκείνο». Οικονομικές επιδιώξεις, πλούτος, περιουσία ήταν έννοιες άγνωστες σ’ αυτόν. Αφιλοκερδής, ανοιχτοχέρης, φιλότιμος, ποτέ του δε σκέφτηκε για την προσωπική του ευμάρεια και για την απόκτηση περιουσίας. Ήταν ένας άνθρωπος συναισθηματικός, ιδεαλιστής στο έπακρο, προικισμένος με απέραντη καλοσύνη κι ανεξικακία. Ποτέ του δε διαμαρτυρόταν για την τυχόν αδικία σε βάρος του ή για τον παραμερισμό του, ενώ εξοργιζόταν για την αδικία σε βάρος άλλων. Διαβάστε περισσότερα “ΧΡΙΣΤΟΦΑΣ ΧΡ. ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ”