Απ’ του Καλάμ’ …

Μες στου Κάμπου φώναζι Αμπλίκους:
Κύριιιιιι, μας φέραν φρέσκα ψάρια στα ψαράδικα.
Ρώτ’σι ένας που φοβούνταν φαίνιτι μην είνι απί του Κόλπου τς Γέρας.
Απού πού είνι, ε Τίν(ι), τα ψάρια;
Λέγ(ι) Αμπλίκους:
Απ’ του Καλάμ’

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΗΝΑΣ

περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 28/1985

ΓΗ ΝΤΕΜΠΛΑ

Έφτη τ’ χρουνιά ήνταν μαξούλ(ι). Κάγ(ι)ντου κόσμους στη δ’λειά. Ιργάτις δεν είχι. Ένας ιν(ι)κουτσύρ’ς είδι του Τίν(ι) τουν Αμπλίκου που κάντ’ντουν σ’σόμπα τσ’ ίπ’νι τσι σκέφ’τσι να τ’ πει, μπάτσι τουν πάρ’ στη δ’λεια. Ίμπι μέσα, πήγι κουντάντ τσι λέγ(ι):

Ρε Τίν(ι), ξέρ’ς τι σκέφ’κα, θέλ(ι)ς νά ‘ρτ’ς ραβ’στής; Λέγ(ι) γη Αμπλίκους:

Άμα φέρ’ς μια ντέμπλα μακριγιά τσι ραβδίζου απέδιου, απ’ του καφινέ.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΗΝΑΣ

περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 06/1981