2/3/1941
Έχω πολύ δουλειά στο γραφείο. Σηκώνουμαι στις 5 και κοιμάμαι μεσάνυχτα. Σήμερα σπίτι με περίμεναν. Μου’ καναν τραπέζι οι συγκάτοικοί μου. Είναι τελευταία αποκριά. Περάσαμε καλά μέσα σε μια ατμόσφαιρα εγκαρδιότητος. Μου θύμισαν το σπίτι μας κι ένα σωρό απ’ τη περασμένη ζωή. Πόσο όμορφα είναι μες την ημεράδα του σπιτιού.
Συναγερμοί 3-4 τη μέρα. Τ’ αεροπλάνα πάνε κι έρχονται. Τα φαγητά ίδια και χειρότερα. Συνήθισα πια και δε μου κακοφαίνεται.
3/3/1941
Διαβάστηκε σήμερα στην Ημερήσια Διαταγή η προαγωγή μου σε Λοχία από 1-2-41 «δια τας παρ’ αυτού προσφερθήσας υπηρεσίας και τον ζήλον εις το καθήκον». Η ζωή κυλάει μες την Κορυτσά ήρεμα. Ρύζι και πάλι ρύζι. Γράμματα δεν έχω. Συναγερμοί.
10/3/1941
Σήμερα ήρθε ο Αντώνης. Χαρά… Βλέπω ταχτικά χωριανούς μας.
11/3/1941
Γράφω στίχους κι απαγγέλλω στους φαντάρους στο σπίτι του Στρατιώτη. Σκάνε στα γέλια. Έδωσα στον Κανελόπουλο ένα ποίημα για την «Αχρίδα», με κάλεσε και μου έδωσε συγχαρητήρια.
12/3/1941
Ο Αντώνης ξαναήλθε. Σήμερα ήμουν πορεία επί κεφαλής της φάλαγγας. Πήγαμε στου Νικολάρα Οικονόμου κοντά στην πρώτη γραμμή. Τι βουνά είναι θεέ μου. Όλο φαράγγια. Άγριο μεγαλείο η φύση. Απ’ τη κορφή ενός βουνού, που πέφτει πιο χαμηλά απ’ ένα άλλο που δε φαίνεται, χάνεται στο κενό το νερό, και στα μισά του βουνού σκορπάει σε σκόνη. Είναι ένας μεγάλος καταρράκτης. Απ’ εδώ και πέρα όλο μυρτιές.
13/3/1941
Ξεκούραση
14/3/1941
Ο Αντώνης ήρθε πάλι
15/3/1941
Ίδια η ζωή. Κρύο πολύ. Χιόνισε πάλι
