Κατηγορία: ΑΓΙΑΣΟΣ περιοδικό

ΟΙ ΝΕΟΙ, Η ΠΑΤΙΝΑΔΑ, ΤΑ ΚΟΥΪΤΟΥΚΙΑ…

Με το πέρασμα του καταλύτη χρόνου σβήνουν και χάνονται σιγά σιγά τα όμορφα και γρα­φικά έθιμα του κάθε τόπου. Μένει όμως η γλυκιά τους ανάμνηση σ’ αυτούς που τα έφτασαν και τα έζησαν.
Κοντά σ’ αυτά που έσβησαν και χάθηκαν είναι και το έθιμο της πατινάδας, της βόλτας που έ­καναν τα παλικάρια από παλιά χρόνια μέσα στο χωριό, ένα γύρω και σχεδόν στο κέντρο του, ως το 1945 – 1946. Η πατινάδα γινόταν κάθε Κυριακή και μεγάλη γιορτή, τ’ απόγευμα, μέσα στους μαχαλά­δες, γιατί εκεί θα έβρισκαν τα παλικάρια τις κοπέλες να τις φλερτά­ρουν, να γνέψουν και να πλέξουν τα ερωτικά τους ειδύλλια.

Ο ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΡΕΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΜΑΚΡΕΛΗΣ ΗΛΙΑΣΜε το παρατσούκλι Ψυρκούδης, που κληρονόμησε από τον πα­τέρα του, τον ήξεραν όλοι. Το επί­θετο του Μακρέλης πολύ λίγοι το ήξεραν.
Ο Ηλίας μεγάλωσε μέσα στα τσουκαλάδικα, όπου δούλευε και ο πατέρας του τσουκαλάς. Η τέχνη του τσουκαλά όμως δεν μπόρεσε να τον τραβήξει.
Στη Μικρά Ασία, όπου υπηρετού­σε τον επέλεξαν για το στρατιωτικό θίασο που συγκρότησαν για την ψυ­χαγωγία των φαντάρων. Εκεί ήρθε σε επαφή με τη σκηνή και πρωτο­γνώρισε το θέατρο. Ύστερα από τη μικρασιατική καταστροφή ήρθε στο χωριό, πλησίασε τους αναγνωστηριακούς και με την πρώτη ευκαιρία ανέβηκε στη σκηνή. Μαζί με άλλους νέους, που οργάνωσαν και δώσανε θεατρικές παραστάσεις για το Ανα­γνωστήριο με τα έργα του Περεσιάδη «Γκόλφω» και «Σκλάβα», πρωτοανέβηκε στη σκηνή και ο Ηλίας. Η τότε Διοίκηση του Αναγνωστηρίου, με πρόεδρο το Μιχάλη Σκλεπάρη, τους απένειμε τον τίτλο του ερα­σιτέχνη (ΠΔΣΑ 198/9.9.1923). Διαβάστε περισσότερα “Ο ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΡΕΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ”

Ο ΝΙΟΥΤΟΝ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑΣΟ ΤΟ 1852

ΠΗΓΗ: περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ τ.23

AGIASOS XALKOGRAFIA 1831
Η Αγιάσος σε χαλκογραφία του περασμένου αιώνα (1831), την οποία δώρισε στο Εκκλησιαστικό Μουσείο ο Δημήτριος Τσέγκος. Δεσπόζουν ο ναός κι η εικόνα της Παναγίας. Στις γωνίες επάνω εικονί­ζονται το Σταυρί αριστερά κι ο ‘Ολυμπος με το ξωκλήσι του προφήτη Ηλία δεξιά.
Ο Νιούτον, Υποπρόξενος της Αγγλίας στη Μυτιλήνη μαζί με τον Hughes, Ακόλουθο της Αγγλικής Πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη είχε κάνει το Σεπτέμβριο του 1852 ένα ταξίδι στην Αγιάσο, που τότε πρωτογνώριζε. Τις εντυπώσεις του απ’ αυτό έχει στο παραπάνω βιβλίο του βιβλίο του “Ταξίδια και ανακαλύ­ψεις στην Ανατολή”, όπου με μορφή επιστολών γράφει τη ζωή του στην Ανατολή κατά τη θητεία του ως Υποπρόξενου απ’ το 1852 μέχρι το 1855. Ο Νιούτον ήταν πρώτα αρχαιολόγος και μετά διπλωματικός υπάλληλος. Μάλιστα η τοποθέτησή του στην Τουρκία έγινε για να διευκολυνθούν οι αρχαιολογικές του έρευνες και συλλογές, που θα μετέφερε (και πράγματι μετέφερε) στην Αγγλία.
Ο Νιούτον υπηρετεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία σε εποχή που ερωτοτροπεί με την Ευρώπη. Είναι η εποχή του Κριμαϊκού πολέμου (1853-1856) και οι Τούρκοι δεν έχουν λόγους να δυσαρεστούν την Αγγλία και τους εκπροσώπους της. Έτσι διευκολύνουν το Νιούτον και τον αφήνουν να βρει και να πάρει αρχαιότητες. Αγάλματα, ανάγλυφα, νομίσματα κλπ. Διαβάστε περισσότερα “Ο ΝΙΟΥΤΟΝ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑΣΟ ΤΟ 1852”

ΧΡΙΣΤΟΦΑΣ ΧΡ. ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ο άνθρωπος, ο δάσκαλος, ο καλλιτέχνης

ΠΗΓΗ: περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ τ.20

ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ1Ο Χριστόφας Χατζηπαναγιώτης γεν­νήθηκε στην Αγιάσο το 1905. Δίδαξε στα δημοτικά σχολεία 35 χρόνια και πέθανε το 1974, αφήνοντας την εξαί­ρετη σύντροφο της ζωής του Πηνελό­πη και πέντε καλούς κι άξιους γιους. Μια εικόνα της προσωπικότητάς του θα μπορούσε να έχει κανένας, αν τον έβλεπε σαν άνθρωπο, σαν διανοούμε­νο και σαν καλλιτέχνη.
Ο Χριστόφας Χατζηπαναγιώτης σαν άνθρωπος υπήρξε μοναδικός. Πράος, γελαστός, ανεξίκακος. Ποτέ του δεν έβρισε, ποτέ του δε συκοφάντησε, ποτέ του δεν κατηγόρησε. Καταδεχτικός, ήπιος, μειλίχιος και ίσος απέναντι σε όλους, ανεξάρτητα αν ήταν μορφωμέ­νοι ή αμόρφωτοι, πλούσιοι ή φτωχοί, επιφανείς ή ταπεινοί, γινόταν αμέσως συμπαθής. Σαγήνευε το συνομιλητή του με την ευφυΐα του, με τη χάρη του, κι άνοιγε αμέσως την καρδιά του σε όποιον τον πλησίαζε. Λιτός, ταπεινός, δεν ήθελε να φαίνεται ότι διακρίνεται από τους άλλους ταπεινούς και φτω­χούς, μέχρι του σημείου ν ‘αποφεύγει ακόμα και τα καινούρια ρούχα. Η με­τριοφροσύνη του ή ακριβώς η ταπει­νοφροσύνη του ήταν ένα από τα έντο­να χαρακτηριστικά του. Ποτέ δεν προέβαλε τον εαυτό του, ποτέ δεν ακού­στηκε να λέει «εγώ έκανα τούτο, εγώ είπα εκείνο». Οικονομικές επιδιώξεις, πλούτος, περιουσία ήταν έννοιες ά­γνωστες σ’ αυτόν. Αφιλοκερδής, ανοιχτοχέρης, φιλότιμος, ποτέ του δε σκέφτηκε για την προσωπική του ευμάρεια και για την απόκτηση περιου­σίας. Ήταν ένας άνθρωπος συναισθηματικός, ιδεαλιστής στο έπακρο, προικισμένος με απέραντη καλοσύνη κι ανεξικακία. Ποτέ του δε διαμαρτυ­ρόταν για την τυχόν αδικία σε βάρος του ή για τον παραμερισμό του, ενώ εξοργιζόταν για την αδικία σε βάρος άλλων. Διαβάστε περισσότερα “ΧΡΙΣΤΟΦΑΣ ΧΡ. ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ”