Κατηγορία: ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ

Το «βιάγκρα» το είχε ανακαλύψει η προπρογιαγιά μου η Πρεσβεία (Πρισβίγια), η γνωστή γιάτρισσα του χωριού, που έφτιαχνε πολλών ειδών ματζούνια για διάφορες περιπτώσεις, για το σαριλίκι, για το αφαλόκομμα, για τις εξαρθρώσεις, για την ψωρίαση, για τις ξερολειχήνες, για τις μυρμηγκιές, για τους καλόγερους και για άλλα. Έφτιαχνε ακόμα και ματζούνια για τη μακροζωία, για τη σεξουαλική ανικανότητα… Τις γητειές και τα σορόπια τα έμαθε στα παιδιά και στα εγγόνια της, δίνοντας σχετικές ορμήνειες ή αφήνοντας γραμμένες τις «ρετσέτες» της…

Η φυλλάδα που κρατούσε, με το πέρασμα του χρόνου χάθηκε. Η παράδοση όμως έμεινε. Ο γερο-Χαράλαμπος, ο εγγονός της, εφάρμοζε πολλά απ’ αυτά που θυμόταν, απ’ αυτά που είχε ακούσει. Για τη μακροζωία; Αισίως έπιασε τα 97. Όσο για το σεξ, δεν μπορούσα να τον ρωτήσω. Αλλά, από ό,τι λένε οι κακές οι γλώσσες, και σ’ αυτό δεν πήγαινε πίσω…

Τα υλικά, που θυμόταν για την παρασκευή του ματζουνιού για το σεξ, όπως του έλεγε η γιαγιά του, ήταν τα εξής: Πρώτα απ’ όλα νερό από τη βρύση του Καυλουμισμέρ. Το περνούσε τρεις φορές από το λαμπίκο, το ‘κανε τριπλή απόσταξη. Έβαζε μαζί γάλα από αγγρισμένη γαϊδούρα, ζουμί από βρασμένα αμελέτητα εφτά κοτσονάτων πετεινών, τριμμένη πιπερόριζα, εκχύλισμα από πικράγγουρα, μπόλικη ρίγανη, σπόρους από γαϊδουράγκαθα… Όλα αυτά τα ανακάτευε με μέλι ανοιξιάτικο και έφτιαχνε το ματζούνι…

Όποιος έπαιρνε από το ματζούνι αυτό γινόταν ταύρος… Μια γυναικούλα, περασμένης λίγο ηλικίας, την επισκέφτηκε κάποτε και της παραπονέθηκε. Τζάνουμ, ω Πρισβίγια, μη δίν’ς στου Μπουτέλ’ ματζούν’, γιατί έρχιτι στου σπίτ’ τσ’ ε μπουρώ α τουν νταγιαντήξου. Κάν’ σα γάδαρους αγγρισμένους. Μη πάθ’ τσι τίπουτα…

Ε, τώρα δεν έχω δίκιο να ισχυρίζομαι πως το «βιάγκρα» είναι όνομα και προϊόν αγιασώτικο; Για το όνομα βέβαια δε χωρά αμφιβολία. Καταπώς λεν οι γραμματιζούμενοι, παράγεται από συμφυρμό των ρημάτων βιάζου-αγγρίζου. Ας έχουν λοιπόν χάρη οι φαρμακοβιομήχανοι, που δε ζει η Πρισβίγια, να τους κάνει μήνυση, να τους ζητά πνευματικά δικαιώματα για το σωτήριο παρασκεύασμά της…

 ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΚΟΥΤΣΚΟΥΔΗΣ

περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 114/1999

Το πανηγύρι της Αγίας Φωτεινής, της Αγια-Φουτιάς, όπως το λέγαμε, πριν από τον πόλεμο του ’40 γινόταν πολύ ωραίο, στη γραφική τοποθεσία των Λάμπου Μύλων. Τότες ζούσε εκεί ο γερο-Παλιβάνης με την πολυμελή του οικογένεια. Με δική του πάντοτε πρωτοβουλία, τη Λαμπροπέμπτη έπρεπε να πάει από το πρωί στους Λάμπου Μύλους η ορχήστρα μας των έξι οργάνων. Όταν φτάναμε εκεί, κατευθυνόμασταν στο εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής, όπου γινόταν η πρωινή λειτουργία. Είχε και μέσα και απέξω πολύ κόσμο και προπαντός γυναίκες. Το ανοιξιάτικο πρωινό ήταν πολύ ευχάριστο.

Όταν τέλειωνε η λειτουργία, ξεκινούσαμε εμείς μπροστά, παίζοντας ένα εμβατήριο, και μετά ερχόταν όλη η οικογένεια του γερο-Παλιβάνη, με αυτόν επικεφαλής και δίπλα του τον οικογενειακό του φίλο, τον υπασπιστή του Κώστα Ηλιογραμμένο (Κουντάρα). Όλη αυτή η πομπή φτάναμε στο κέντρο του χωριού, στο καφενείο των Παλιβάνηδων, όπου σταματούσαμε, για να παίξουμε. Εντωμεταξύ γέμιζε το καφενείο από κόσμο και μέσα και απέξω και άρχιζαν να του σερβίρουν τα γκαρσόνια. Εμείς μπαίναμε στο ιδιαίτερο του καφενείου και η μεγάλη κόρη του Παλιβάνη μας σερβίριζε το φαγητό. Ήταν πλούσιο το γεύμα μας, τυριά, μυζήθρες, γιαούρτια και άλλα. Μετά αρχίζαμε να παίζουμε και σε λίγο άρχιζαν οι χοροί. Παίζαμε μέχρι τη μια και πολλές φορές και μέχρι τις δυο μετά τα μεσάνυχτα. Ο τελευταίος χορός ήταν της οικογένειας των Παλιβάνηδων.

Κάποτε, σ’ αυτό το πανηγύρι, μας πήρε έξω από το χωριό ο Κώστας Ηλιογραμμένος, ο υπασπιστής του γερο-Παλιβάνη. Ήταν πρωί, πριν πάμε ακόμα στη λειτουργία. Αυτός κρατούσε μια μεγάλη ανθοδέσμη. Κρυφτήκαμε σε κάτι θάμνους, δίπλα στον αμαξόδρομο, με τα όργανά μας και περιμέναμε να υποδεχτούμε το γιο του Παλιβάνη, το Νικολή, που ήταν αρραβωνιασμένος τότε με μια κοπέλα από την Πηγή. Κάποτε φάνηκε ο αραμπάς με τους αρραβωνιασμένους. Βγήκε ο Ηλιογραμμένος από την κρύπτη του και τους πρόσφερε την ανθοδέσμη. Εμείς παιανίζοντας πήραμε το δρόμο της επιστροφής…

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΡΟΔΑΝΟΣ

περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 100/1997