Απ’ του Καλάμ’ …

Μες στου Κάμπου φώναζι Αμπλίκους:
Κύριιιιιι, μας φέραν φρέσκα ψάρια στα ψαράδικα.
Ρώτ’σι ένας που φοβούνταν φαίνιτι μην είνι απί του Κόλπου τς Γέρας.
Απού πού είνι, ε Τίν(ι), τα ψάρια;
Λέγ(ι) Αμπλίκους:
Απ’ του Καλάμ’

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΗΝΑΣ

περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 28/1985

ΜΠΙΖΕΡ’ΣΙΣ…

Γη μέρα είνι χ’μουνιάτ’σα τσι δε δ’λέβγιτι. Σ’μαζουμέν’ ένα γύρου στ’ σόμπα, κουβιντιάζιν γοι ιν’κουτσυροί μες στ’ Καλφαγιάνν’ του καφινέ. 10 γη ώρα του προυί. Να τσι προυβαίν’ απ’ τ’ αντ’γών’ Νέστουρας τ’ Αρβαν’τέλ’.

Άμα ν’ έμπ’ μέσα, να μην τουν μ’λήξ’ κανές, α δούμι τί θα πει, πιτά ένας.

Μουνουγνουμίζιν ούλ’ ντουν τσι παρατίζιν τν άφλουγή μουνουμιάς. Ανοίγ’ τ’ πόρτα τ’ καφινιδιού Νέστουρ’ς τσι θαρρείς πς εινι νικρουταφείου καφινές. Φύλλου ξιρό δεν κ’νιέτι.

Καλ’μέρα, λέγ’ Νέστουρ’ς.

Άθριπους δε βγάζ’ άχιν’.

Καλ’μέρα είπα, ξουνουλέγ’ Νέστουρ’ς.

Κανές δεν ανιμίζιτι. Ούλ’ βαστγιόντι μη γιλάσιν. Δε βάσταξι πλια Νέστουρ’ς. Κάτι πά σι μια καρέγλα τσι μουνουλουγεί:

Ε, Νέστουρα, μπιζέρ’σις να τά’ βρ’ς τα γρούνια χουρτασμένα!!!

ΣΦΙΧΤΣ

περοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 02/1981

ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ ΜΑΣ ΕΛ(Ι)ΠΙ!

Δεν είνι πουλύς τσιρός που γη τρουχαία πιάσι του Χαραλάμπ’ του Δούκαρου, που πάγινι στ’ Βρισά μι του σαραβαλέλι ντ, ένα αγρουτικό όπελ, μουντέλου τ’ 55. Τ’ γυρέψαν τν άδεια, του τρίγουνου, τν ασφάλεια, τό’ να, τ’ άλλου. Στου τέλους γυρέψασί ντ τσι του φαρμακείου, πό’ν του είχι. Αραθύμ’σι κουμματέλ(ι) Χαραλάπ’ς, δένι βάσταξι τσ’ είπι:

Σα πουλλά έ γυρεύγιτι! Έδιου κουτζάμ’ Αγιάσου τσι δεν έχ(ι) φαρμακείου, τσι θα ν’ έχ(ι) του σαραβαλέλ(ι)!

ΓΙΑΝΝ’Σ ΑΠΙΣΩΤ’Σ

περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 05/1981

ΑΛΛΑΖΟΥΜΙ;

Νέστουρ’ς, σάνι τέλειουσι τς ιδ’λειέσιντ στου πριβουλέλ’, ανέβ’τσι στου γκαφινέ, στουν Άγιου Δ’μήτ’, κουρασμένους, α πιει ένα γκαφέ γη άθριπους. Στου παραδίπλα τού τραπέζ’ κάτ’ ντου ένας ειρηνουδίκ’ς τσι ίπ’νι τσι φτος τού καφέ ντ. Σάνι είδι του Νέστουρα, πιάσι ντ κουβέντα – πως μαθές εδώ είναι η καλή και υγιεινή ζωή, εσείς θα ζήσετε ατέλειωτα χρόνια, ό,τι θέλετε το έχετε στα χέρια σας, πρέπει να είσθε ευτυχισμένος που είσθε αγρότης – τσι άλλα έγιτια ένα σουρό, λέγ’ς τσ’ ίβγαζι λόγου προυϊκλουγικό. Νέστουρ’ς κάπνιζι τσι δένι μίλα. Σάνι τέλειουσί ειρηνουδίκ’ς, γυρίζ’, λουγιάζ’ ντουν, τσι λέγει ντ:

Αλλάζουμι;

περιοδικό ΑΓΙΑΣΟΣ, 03/1981